Η ΠΑΕ ΑΟ Χανιά έχει συγχωνευτεί με αυτή του Κισσαμικού

1970-71

Στην πρώτη χρονιά στην μετά ΑΕΧ εποχή, ο ΑΟΧ μετέχει στην τότε Β’ εθνική (αποτελούμενη από τρεις ομίλους) και η πορεία του ήταν συμπαθητική. Με προπονητή τον Θανάση Λουκανίδη και αστέρια τον Γιάννη Δαμανάκη και τον Σπύρο Δαπόντα τερματίζει στην 11η θέση που τον διατηρεί στην κατηγορία. Σπουδαίο ρόλο στην παραμονή της ομάδας έπαιξε ένα σημαντικό «διπλό» στα Γιάννενα την τελευταία αγωνιστική όπου ο ΑΟΧ επικράτησε του Πας, χάρις σε γκολ των Αλευράκη και Τρουμπούκη.

1971-72

Αφού έμαθε τα κατατόπια της κατηγορίας αρχίζει να πρωταγωνιστεί. Ο ΑΟΧ κατακτά την καλύτερη θέση της ιστορίας του τερματίζοντας 3ος στον πρώτο από τους τρεις ομίλους με τον Λαρισαίο Τρουμπούκη να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ των «μπλε» φθάνοντας τα 18 γκολ. Εκτός από την πορεία εντυπωσιακή ήταν τότε και η συμπαράσταση του κόσμου: Τα 4206 εισιτήρια με την Καλλιθέα (2-0) και τα 5347 με αντίπαλο την Καλαμάτα (1-0 με σκόρερ τον Χαραλαμπάκη) 4 αγωνιστικές πριν το φινάλε, είναι ενδεικτικά νούμερα.

Η χρονιά που έφτασε περισσότερο από ποτέ κοντά στην μεγάλη κατηγορία.

1972-73

Από την 3η , πέφτει στην 14η θέση και οριακά παραμένει στην κατηγορία. Η πορεία ήταν μέτρια, αλλά ο κόσμος των Χανίων ήταν πάντα δίπλα του. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μέσος όρος εισιτηρίων ξεπερνούσε τις 2.500 σε κάθε ματς, ενώ στο ντέρμπι με τον ΟΦΗ (2-1 με γκολ των Παπαγεωργίου, Δαπόντα) και με τον ΠΑΣ (1-1 με γκολ του Δαπόντα) κόπηκαν περισσότερα από 4000 εισιτήρια.

1973-74

Μια ακόμα χρονιά που ο ΑΟΧ φλέρταρε παθιασμένα με την άνοδο στην Α’ εθνική.

Μέχρι την 13η αγωνιστική έδειχνε ασυγκράτητος, μετρώντας 10 νίκες (οι 8 σερί), 2 ισοπαλίες και μονάχα μία ήττα την 10η αγωνιστική στη Λαμία με 1-0. Το όνειρο έσβησε όμως στο Μενίδι κόντρα στον Αχαρναϊκό. Το παιχνίδι διακόπηκε στο 68′ εις βάρος του ΑΟΧ (το σκορ ήταν 3-0 υπέρ των γηπεδούχων) με αποτέλεσμα οι Χανιώτες να μηδενιστούν και να τους αφαιρεθούν 3 βαθμοί (τους επιστράφηκαν αργότερα, όταν όμως όλα είχαν κριθεί) μετά από απόφαση σκάνδαλο της ΕΠΟ του Δέδε. Τελικά ο ΑΟΧ, στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου συστήματος βαθμολόγησης ( το 2-1-0 αντικατέστησε το 3-2-1) τερμάτισε 7ος.

1974-75

Τελευταία φορά που η Β΄ Εθνική έχει 3 ομίλους και τελευταία «αναλαμπή» του ΑΟΧ που τερματίζει 4ος στον α΄ όμιλο, με πρώτο βιολί αυτή τη φορά τον Τζανουδάκη που έφτασε τα 14 γκολ.

1975-76

Με δύο ομίλους πλέον η Β΄ Εθνική ο ΑΟΧ καταλαμβάνει την 12η θέση στο Νότιο όμιλο ισοβαθμώντας στην 9η με ακόμα 5 ομάδες στο κύκνειο άσμα του Γιάννη Δαμανάκη με την φανέλα των «μπλε», καθώς το καλοκαίρι εκείνης την χρονιάς ο κορυφαίος κατά πολλούς Χανιώτης ποδοσφαιριστής φόρεσε την ασπρόμαυρη με τον δικέφαλο αετό, και έγινε κάτοικος Τούμπας. Πρώτος σκόρερ του ΑΟΧ εκείνη τη χρονιά ήταν ο Φοράκης.

1976-77

Στηριζόμενος στο δίδυμο των Φοράκη και Τρουμπούκη – που εν τω μεταξύ είχε επιστρέψει στον ΑΟΧ – που ήταν οι πρώτοι σκόρερ της ομάδας, ο ΑΟΧ καταλαμβάνει την 11η θέση και ανανεώνει για μια ακόμα σεζόν την κάρτα παραμονής του.

1977-78

Η τελευταία χρονιά που ο ΑΟΧ καταλαμβάνει μια θέση μέσα στην πρώτη 12 της κατηγορίας. Η Χανιώτικη ομάδα ισχυροποιείται μεν στην Β’ εθνική, αλλά η μετριότητα που παρουσιάζει προβληματίζει.

1978-79

Ένα καλό και ένα ανησυχητικό είχε η χρονιά για τον ΑΟΧ. Το καλό ήταν ότι εμφανίστηκε ένας μεγάλος σκόρερ ο Γιώργος Μαλαμαδάκης ο οποίος το καλοκαίρι που προηγήθηκε εκείνης της σεζόν πήγε στους «μπλε» από την Ιωνία. Ο «Μάλα» αποτέλεσε για έξι χρόνια το βαρύ πυροβολικό του ΑΟΧ (πρώτος σκόρερ). Το άσχημο εκείνης της χρονιάς ήταν το χτύπησε το πρώτο δυνατό «καμπανάκι» καθώς ΑΟΧ κατέλαβε την 16η θέση παραμένοντας την ύστατη στιγμή στην κατηγορία.

Οι πρώτες «κλυδωνίσεις»

1979-80

Ο «κώδων» δεν εισακούστηκε και ο ΑΟΧ μετά από 15 χρόνια αποχαιρετά στην «αυγή» της δεκαετίας, την Β’ εθνική τερματίζοντας στην 17η θέση και κάτω από την διαχωριστική γραμμή σε μία χρονιά με μπόλικα παρατράγουδα και την ματαίωση λόγω απεργίας 4 αγωνιστικών.

1980-81

Η επιστροφή στην 2η κατηγορία έρχεται άμεσα για τον ΑΟΧ. Η Χανιώτικη ομάδα με πρώτους σκόρερ τους Μαλαμαδάκη, Ν. Βλαζάκη κατακτάει την 2η θέση στον 1ο όμιλο του ερασιτεχνικού πίσω από τον πρωταθλητή Ατρόμητο Πειραιώς που της δίνει το εισιτήριο ανόδου.

1981-82

Τίποτα το εντυπωσιακό για τον ΑΟΧ που πάντως καταφέρνει να παραμείνει στην κατηγορία χάρη στην 16η θέση που κατακτά στον νότιο όμιλο.

1982-83

Μπορεί η παρουσία του ΑΟΧ να ήταν καλύτερη από την προηγούμενη αλλά πέφτει «θύμα» της αναδιάρθρωσης που γίνεται στην κατηγορία. Οι 40 ομάδες της Β΄ Εθνικής απέμειναν 18 σε ένα όμιλο και έτσι ο ΑΟΧ αν και τερματίζει 14ος υποβιβάζεται στη Γ΄ Εθνική που αυτή την περίοδο κάνει την πρώτη της επίσημη εμφάνιση με 16 ομάδες σε ενιαίο όμιλο. Χρονιά ορόσημο αφού ήταν η τελευταία που το Χανιώτικο ποδόσφαιρο είχε εκπροσώπηση στην Β’ εθνική. Μάλιστα άξιο αναφοράς είναι ότι από τότε και μετά, οπότε και η Β’ εθνική διεξάγεται σε ένα όμιλο ο Νομός Χανίων είναι ο μόνος Κρητικός που δεν ευτύχησε να έχει ομάδα στο δεύτερο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας (ΕΑΡ, ΑΟΑΝ, Εργοτέλης).

1983-84

Ο ΑΟΧ μετέχει στον Νότιο όμιλο της Γ’ εθνικής και ανάμεσα σε 20 ομάδες κατακτάει την 14η θέση, αν και στο ξεκίνημα της περιόδου πρωταγωνίστησε.

1984-85

Μετά από μια κακή χρονιά ο ΑΟΧ αποχαιρετά τα εθνικά πρωταθλήματα και υποβιβάζεται στο ερασιτεχνικό ύστερα από 17 χρόνια.

1985-86

Ο κατήφορος τελειωμό δεν έχει για τον άλλοτε περήφανο ΑΟΧ. Τα πολλά προβλήματα οδηγούν τον σύλλογο για πρώτη φορά στην ιστορία του στο τοπικό. Η ομάδα «κατάφερε» να υποβιβαστεί τρεις φορές σε τέσσερα χρόνια.

Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε τότε και ο Πλατανιάς.

1986-87

Ο ΑΟΧ κερδίζει μεν το τοπικό πρωτάθλημα Χανίων, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει το εμπόδιο του Παγκορινθιακού στα μπαράζ ανόδου και παραμένει στην Α’ κατηγορία Χανίων.

1987-88

Αναδεικνύεται και πάλι πρωταθλητής Χανίων, ενώ αυτή τη φορά στα μπαράζ ανάμεσα στους πρωταθλητές των ενώσεων της Κρήτης ο ΑΟΧ καταφέρνει να ανέβει στη Δ΄ Εθνική.

1988-89

Η επιστροφή του ΑΟΧ στα εθνικά πρωταθλήματα συνδυάζεται από μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Η νέα αναδιάρθρωση στην Γ’ εθνική (από ένα σε δυο ομίλους) έδινε το δικαίωμα στις έξι πρώτες ομάδες κάθε ομίλου να ανέβουν κατηγορία, αλλά ο ΑΟΧ τερματίζει 10ος, αν και για μεγάλο διάστημα ήταν μέσα στις προνομιούχες θέσεις. Η άνοδος χάθηκε για 2 βαθμούς με τις Αχαϊκή και Κυριάκι να επωφελούνται τελικά (37β. ο ΑΟΧ, έναντι 39 των αντιπάλων του).

1989-90

Αυτή τη φορά η αναδιάρθρωση σώζει την Χανιώτικη ομάδα. Η Δ΄ Εθνική έχει «αυγατίσει» (6 πλέον οι όμιλοι) και ο ΑΟΧ χάνοντας το καθοριστικό παιχνίδι από τον Όλυμπο στην Κέρκυρα κανονικά υποβιβάζεται (όπως και ο Πλατανιάς που συμμετέχει επίσης). Όμως η «γέννηση» του Περιφερειακού διατηρεί τους «μπλε» στην κατηγορία (όπως και τους «κόκκινους»).

1990-91

Ο ΑΟΧ παλεύει για την άνοδο, αλλά την χάνει πάω στο νήμα από τον Ποσειδώνα Ηρακλείου ο οποίος τερματίζει πρώτος με τρεις πόντους διαφορά μετά από μεγάλη «μάχη». Ο Ποσειδώνας συγκέντρωσε 63 πόντους έναντι 60 του ΑΟΧ, πανηγυρίζοντας τον τίτλο στο πρώτο Περιφερειακό πρωτάθλημα (ίδια μορφή με την τωρινή).

1991-92

Και πάλι Ηρακλειώτικη ομάδα βγαίνει νικήτρια από την μονομαχία της με τον ΑΟΧ, ο οποίος βλέπει για δεύτερη χρονιά το τίτλο να «πετάει» για λίγους βαθμούς. Τελικός νικητής αυτή τη φορά, ο Ηρόδοτος (56β.) που άφησε τον ΑΟ Χανιά (παρότι είχε συντριβεί με 3-0 στα Χανιά) να ακολουθεί μαζί με τον Εργοτέλη (54β.) . Την περίοδο εκείνη έγιναν αρκετές ομορφιές που δεν θα ξεχαστούν ποτέ, όπως οι τέσσερις επισκέψεις των πρωταθλητών στα Ανώγεια και στα Χανιά με τον Μινώταυρο.

1992-93

Μετά από δυο αποτυχημένες απόπειρες ο ΑΟΧ στέφεται πρωταθλητής πραγματοποιώντας μάλιστα περίπατο. Η Χανιώτικη ομάδα τελείωσε την χρονιά με 11 βαθμούς περισσότερους από τον Εργοτέλη (69 έναντι 58 βαθμών) και έτσι μετά από προσπάθειες 8 ετών επιστρέφει στη Γ΄ Εθνική.

1993-94

Αν και ξεκινάει ορεξάτος το πρωτάθλημα, μένει πίσω αλλά διεκδικεί μέχρι και την 26η αγωνιστική μια θέση ανόδου. Στο κρίσιμο όμως παιχνίδι με τον σίγουρο πρωταθλητή Πανηλειακό των Γιαννακόπουλου, Τζόρτζεβιτς αναδεικνύεται ισόπαλος 1-1 στα Περιβόλια (με απώλεια πέναλτι) χάνοντας τις ελπίδες του. Τελικά τερματίζει χαμηλά (10ος) λόγω του ότι στους τελευταίους 6 αγώνες απογοητευμένος παίρνει μονάχα 1 βαθμό!

1994-1995

Τελευταία αναλαμπή του ΑΟΧ και τελευταία αξιοπρεπή πορεία στην Γ’ εθνική (Νότιος όμιλος). Η Χανιώτικη ομάδα τερματίζει τελικά στην 9η θέση και παραμένει στην κατηγορία.

1995-96

Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα οδηγούν τον ΑΟΧ ξανά στον υποβιβασμό έπειτα από μόλις τρεις χρονιές. Τερματίζει 17ος και ξεκινάει ένας νέος κατήφορος.

1996-97

Ο ΑΟΧ μένει 5ος στον α΄ όμιλο (από τους έξι που είχε συνολικά) της Δ΄ Εθνικής (που εν τω μεταξύ είχε πάρει τη θέση του Περιφερειακού). Η τελευταία σχετική καλή πορεία του ΑΟΧ στα εθνικά πρωταθλήματα.

1997-98

Σε ένα ροκ πρωτάθλημα ο ΑΟΧ υποβιβάζεται στο τοπικό Χανίων (μαζί με τον νεοφώτιστο Κισαμικό) και τα ίχνη του από τον ποδοσφαιρικό χάρτη αρχίζουν να χάνονται.

1998-99

Ο υποβιβασμός στα τοπικά ήταν, όπως αποδείχτηκε, το λιγότερο κακό, αφού τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα Στην πρώτη παρουσία στην Α’ ΕΠΣΧ ύστερα από μια δεκαετία εμφανίζει σημάδια διάλυσης απόρροια της Ένωσης με τον Παγχανιακό (έμεινε με νεαρούς παίκτες, αφού οι πρωτοκλασάτοι πήγαν στην ομάδα της Νέας Χώρας) και έτσι τη σεζόν 1998-99, τερματίζει 21ος (σε 22 ομάδες) και πέφτει στην Β’ κατηγορία για πρώτη φορά στη ιστορία του.

1999-2000

Η εξαθλίωση και ο μαρασμός συνεχίζεται και την επόμενη περίοδο. Η κατρακύλα σταματημό δεν έχει και ο ένας υποβιβασμός διαδέχεται τον άλλο. Δεν μπορεί ούτε καν να διατηρηθεί στην 2η κατηγορία, αφού τερματίζει 17ος ανάμεσα σε 20 ομάδες. Ο ιστορικός ΑΟ Χανιά, το καμάρι της πόλης βιώνει την υπέρτατη ποδοσφαιρική εξαθλίωση.

Συμπληρώνει τέσσερις υποβιβασμούς σε πέντε χρόνια.

2000-01

Ενδεικτικό της κατάντιας του είναι ότι δεν καταφέρνει να ανέλθει στην Β’ κατηγορία, αφού τερματίζει 3ος, την ίδια χρονιά που μια άλλη ομάδα των Χανίων (ΑΕΧ) ξεσηκώνει τον κόσμο και ανεβαίνει στην Γ’ εθνική μετά από μια θαυμαστή πορεία στην Δ’ εθνική.

2001-02

Αν και τερματίζει δεύτερος πίσω από τον Τάλω, κερδίζει την άνοδο στην Β’ κατηγορία Χανίων.

2002-03

Τα προβλήματα παραμένουν άλυτα και ο ΑΟΧ είναι βυθισμένος στο σκοτάδι. Υποβιβάζεται και πάλι στην Γ’ ΕΠΣΧ αφού αποχωρεί από το πρωτάθλημα.

2003-04

Νέα εγκατάλειψη ακόμα και στην Γ’ ΕΠΣΧ. Τερματίζει 7ος και τελευταίος και πιάνει πάτο.

2004-05

Η σφραγίδα του σωματείου μένει κρυμμένη σε κάποιο συρτάρι και είναι το μόνο στοιχείο που έχει απομείνει να θυμίζει το άλλοτε κραταιό Α.Ο. Χανιά.

Δεν δηλώνει καν συμμετοχή στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΧ.

2005-06

Το καλοκαίρι του 2005 μια ομάδα επιχειρηματιών με επικεφαλής τους Νότη Ψυλλάκη και Σταύρο Πάτερο ανακοινώνουν την απόφαση τους να βγάλουν από την αφάνεια τον σύλλογο. Η συγχώνευση με τον ΑΟΧ 2004 του δίνει απ’ ευθείας θέση στην Α’ ΕΠΣΧ, όπου παρά την φιλότιμη προσπάθεια δεν μπορεί αντισταθεί στον Αστέρα Χαλέπας χάνοντας τον τίτλο. Το σημαντικότερο κέρδος όμως της περασμένης χρονιάς ήταν η διαπίστωση, ότι η φλόγα των φιλάθλων για τον ΑΟΧ παρέμενε ζωντανή.

2006-07

Ο τίτλος χάθηκε λοιπόν, όχι όμως και το εισιτήριο ανόδου στο Περιφερειακό. Όπως και το μακρινό 1970, έτσι και το περασμένο καλοκαίρι την θυσία έκανε (με το αζημίωτο) η ΑΕΧ.

Έδωσε τη θέση της στον ΑΟΧ ο οποίος στην πρώτη του συμμετοχή σε επίπεδο Δ’ εθνικής μετά από εννιά χρόνια πάλεψε αλλά χωρίς τελικά επιτυχία για το όνειρο του τίτλου. Ξεκίνησε τη χρονιά εντυπωσιακά με τέσσερις σερί νίκες, αλλά δυο ήττες στα Χανιώτικα ντέρμπι πρώτα από Αστέρα Χαλέπας (1-0) και κυρίως από Πλατανιά (1-4) έφεραν ανακατατάξεις. Ο Γιάννης Δαμανάκης αποχώρησε δίνοντας τη θέση του στον Αντώνη Δρακόπουλο, με τον οποίο ο ΑΟΧ διεκδίκησε τον τίτλο μέχρι την 5η από το τέλος αγωνιστική. Η ισοπαλία όμως στο Τυμπάκι μετά από ένα επεισοδιακό ματς (2-2) τον έθεσε νοκ-άουτ. Τελικά τερμάτισε 3ος πίσω από τον πρωταθλητή Αστέρα Ρεθύμνου και τα Μάλια. Πρώτος σκόρερ του ΑΟΧ εκείνη τη σεζόν ήταν ο Γιώργος Ζαγοριανός με 14 γκολ, ενώ 12 πέτυχε ο Μιχάλης Περράκης. Παρηγοριά αποτέλεσε η κατάκτηση του Κυπέλλου Χανίων επικρατώντας 2-0 του Πλατανιά.

2007-08

Το κλίμα για τον Αντώνη Δρακόπουλο είχε διαταραχθεί από το τέλος του περασμένου πρωταθλήματος. Τελικά όμως ο Αθηναίος τεχνικός έφυγε λίγο πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος δίνοντας τη θέση του στον Νίκο Κουρκούνα ο οποίος ανέλαβε την αποστολή να οδηγήσει τον ΑΟΧ στην άνοδο. Το ρίσκο δεν βγήκε όμως αφού η ομάδα (παρά τις πολλές μεταγραφές) τερμάτισε και πάλι στη 3η θέση μένοντας νωρίς εκτός διεκδίκησης, αφού η Χερσόνησος αποδείχτηκε πιο συνεπής, δυνατή και πλήρης. Μάλιστα ο Κουρκούνας αποχώρησε μετά την ήττα από την Επισκοπή (26η αγωνιστική) αφήνοντας την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας για τις τελευταίες εννέα αγωνιστικές τον Δημήτρη Καφούση, ο οποίος οδήγησε τον ΑΟΧ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Χανίων για δεύτερη σερί φορά και έκτη συνολικά (1-0 τον Μινώταυρο).

Μάλιστα, στο τέλος της σεζόν σημειώθηκε και μια σημαντική αποχώρηση από τη διοίκηση, με τον πρόεδρο της ομάδας Νότη Ψυλλάκη (από τους πρωτοστάτες της αναγέννησης) να παραιτείτε μετά από τρία χρόνια, ενώ λίγους μήνες αργότερα η διοίκηση του δίνει τον τίτλο του επίτιμου προέδρου. Διάδοχος του Ψυλλάκη στη προεδρία ήταν ο Σταύρος Πάτερος.

2008-09

Ο ΑΟΧ φέρνει νέο προπονητή τον Βασίλη Καραΐσκο που μόλις είχε πανηγυρίσει (με τη Χερσόνησο) τον τίτλο που κυνηγούσε ο ΑΟΧ και μαζί του μια πλειάδα μεγάλων ονομάτων. Ζιάκας, Βιτεβής, Νικηφόρος, Τσεβρετζής είναι μερικά από αυτά, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Ο ΑΟΧ μένει σταθερός στις επιδόσεις του (τερματίζει και πάλι 3ος ) κατεβαίνοντας νωρίς από το τρένο του τίτλου. Η ήττα από τον Γιούχτα στο στάδιο την 22η αγωνιστική αποδείχθηκε καταδικαστική. Τότε ο Καραΐσκος είχε ήδη φύγει (είχαν προηγηθεί Ζιάκας και Βιτεβής που έφυγαν άρον-άρον και με μηδενική προσφορά), με τον ΑΟΧ να κάνει το κόλπο γκρόσο πείθοντας τον Μύρωνα Σηφάκη να αναλάβει την τεχνική ηγεσία αλλά και την αποστολή να χτίσει την νέα ομάδα.

2009-10

Τελικά όμως αυτή, ανέλαβε να χτίσει ο Γιάννης Μαρκάκης, αφού ο Σηφάκης το καλοκαίρι αποχώρησε από τα Χανιά μην μπορώντας να αρνηθεί την πρόταση του ΟΦΗ. Η επιλογή αποδείχθηκε η καλύτερη δυνατή, αφού ο ΑΟΧ με τον Χανιώτη τεχνικό στο τιμόνι του έφτασε μετά από τέσσερις απόπειρες στην κατάκτηση του τίτλου. Με λίγες αλλά ποιοτικές μεταγραφές αλλά κυρίως εξαιρετικό κλίμα έφτασε στον τίτλο επικρατώντας του Γιούχτα στο ντέρμπι τίτλου με 3-1 μπροστά σε σχεδόν 3.000 φιλάθλους του, πέντε αγωνιστικές από το φινάλε.

Πρώτος σκόρερ του ΑΟΧ αλλά και του ομίλου αναδείχτηκε ο Βασίλης Γωνιωτάκης με 17 γκολ, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα ώστε οι μπλε να πανηγυρίσουν την πρώτη κατάκτηση πρωταθλήματος έπειτα από 17 χρόνια.

Ο ΑΟΧ πάντως εκείνη τη σεζόν, εκτός από το Περιφερειακό πρωτάθλημα κατέκτησε και το Κύπελλο Χανίων (2-1 τον Ακρίτα) κερδίζοντας το τρόπαιο για έβδομη φορά στην ιστορία του (και έγινε η δεύτερη ομάδα πίσω από την Ιωνία).

2010-11

Η πρώτη αναγνωριστική σεζόν στην FL2 μετά από 14 χρόνια, συνοδεύτηκε με μια αρκετά καλή παρουσία. Ο ΑΟΧ με πολλά διοικητικά και κατ’ επέκταση οικονομικά προβλήματα και με τρεις διαφορετικούς προπονητές (ξεκίνησε ο Μαρκάκης, ακολούθησε ο Σ.Μαυρομάτης και ολοκλήρωσε ο Προμπονάς) κατάφερε να φτάσει σχετικά εύκολα στον στόχο της παραμονής, τερματίζοντας στην 9η θέση, η οποία όμως στο φινάλε έγινε 7η αφού, Κόρινθος και Παναιγιάλειος αποδείχθηκαν παράτυποι.

Πρόεδρος στην ΠΑΕ ήταν ο Νίκος Χατζηδάκης ο οποίος όμως μαζί και με τη υπόλοιπη διοίκηση παραιτήθηκε το καλοκαίρι του ’11, αφήνοντας τη θέση του στον Νεκτάριο Λεφάκη και την επιτροπή στήριξης που έχει επικεφαλής τον επιστρέψαντα στα διοικητικά των μπλε, Νότη Ψυλλάκη.

Μάνος Βαϊδάκης